Lost in the forest..

Satoshi rende over het schelpenpad heen. Hij had niet in de gaten dat het dichter om hem heen werdt en dat hij in het bos terecht kwam. Terwijl hij nog steeds door rende stopte hij na een tijdje ineens en keek in het rond. Het drong eerst niet echt bij hem door waar hij was maar toen merkte hij dat hij verdwaald was in een bos. ''nee toch..'' mompelde hij en zuchtte diep. Hij liep toen gewoon door en keek in het rond. Hij keek toen naar de grond en dacht aan wat er in het park was gebeurd. Het was zo vreemd hoe Kira tegen hem had gedaan maar het voelde eigenlijk ook wel weer goed. Hij wist niet goed meer wat hij moest doen en deed zijn handen in zijn zakken terwijl hij verder liep.

Kira was hem al die tijd gewoon gevolgd, en hij keek even om zich heen. Rustig bleef hij nog onzichtbaar, maar later zal hij wel tevoorschijn komen. Hij grijnsde heel even kort, want nu was hij alleen met hem. Toch hield hij alles in de gaten, en na een tijdje kwam hij tevoorschijn. "Yo." Zei Kira dan droogjes tegen hem, en hij liep rustig naast hem. "Je weet toch dat het in het bos gevaarlijk is é?" Vroeg hij dan aan hem, en hij keek Satoshi rustig aan.

Satoshi liep nog steeds rustig door het bos al had hij geen idee waar hij naartoe liep. Naja ooit kwam hij wel ergens uit. Ineens hoorde hij een stem, een bekende stem.. Het was de stem van Kira en een korte rilling ging over zijn rug aan de gedachten wat Kira bij hem had gedaan. Hij staarde naar de grond. ''nee niet echt eigenlijk..'' antwoorde Satoshi toen rustig al was hij best nerveus.

"Wel dan weet je het nu é, het bos zit vol slechte geesten." Zei hij zacht tegen hem, en hij zweefde gewoon naast hem. Hij zou niets doen wat hij niet wilde, en hij keek even naar enkele geesten met rode ogen en zwarte verschijningen. "Mooi niet geesten hij is van mij." Zei hij droog tegen de geesten, en hij nam dan Satoshi even vast. Rustig likte hij in de nek van hem, en de geesten gingen meteen weer weg.

Satoshi keek even naar hem en daarna naar de grond. ''ja misschien..'' mompelde hij droogjes. En Satoshi keek even verbaasd op toen hij rode ogen zag en slikte. Ineens voelde hij dat Kira hem vast pakte en hij werdt langzaam aan weer rood. Hij voelde ineens dat Kira hem in zijn nek likte en zijn ogen werden even groot waarna hij ze sloot en diep adem haalde. Hij moest niet zo nerveus meer zijn en gewoon ontspannen. Alleen lukte dat misschien niet om het feit dat Kira een geest was en geen mens meer.

Kira keek naar Satoshi, en hij grinnikte heel even kort. Dan merkte hij dat de geesten weg gingen van hun, en hij liet hem dan gewoon los. "Zo daar zijn we van af." Zei hij met een grijnsje, en hij merkte dan dat hij rood werd. "Je moet echt niet blozen hoor ik doe toch niets verkeerd?" Vroeg hij dan onschuldig, en hij nam zijn hand rustig vast. Daarna liep hij verder met Satoshi door het bos, en hij keek erg oplettend rond. Nouja nu waren ze gelukkig alleen, en hij grijnsde dan ook weer kort.

Satoshi hoorde zijn woorden en de rode kleur bleef op zijn wangen hangen. Hij voelde dat Kira hem los liet en kort daarna zijn hand vast pakte en rustig met hem verder liep. ''ik moet gewoon wennen dat ik nouja jeweetwel ben. Want de enige mensen die ik kende en het wisten lachtte me alleen maar uit of pestte me. Daarom gingen jongens uit mijn oude stad ook nooit met me om. En met meisjes ging ik zelf niet echt om. Dus was ik altijd wel alleen'' zei hij met een zucht. Kira had zijn hand nog steeds vast maar om eerlijk te zijn had hij daar nu even geen moeite meer mee.

"Hmm de mensen doen altijd zo, daarom weten alleen mijn 2 zussen het. En dan nog niemand heeft daar iets op te zeggen als je van hetzelfde geslacht houd dan is dat zo." Zei Kira met een glimlach, en hij hield gewoon zijn hand nog vast. "Alleen jammer dat ze me vermoord hebben zonder reden, nouja ik en Ayame zijn tegelijk vermoord door één of andere groep mensen." Zei Kira dan terwijl hij even voor zich staarde, aangezien hij wat woedend werd.

Satoshi luisterde naar de woorden van Kira en keek even verbaasd op. ''hebben ze je zonder reden vermoord?'' vroeg hij verbaasd en keek toen snel naar de grond. ''dat is heftig..'' zei hij zacht en zuchtte diep. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar hun handen die elkaar vast hielden en keek toen naar de lucht die donker was omdat het nacht was.

"Ja, en ik heb samen met Ayame mijn wraak al genomen. We waren gewoon wat gek aan het doen en ineens kregen we de kogel in het hart." Zei Kira dan tegen hem, en hij zucht heel even zachtjes. Hij had zijn wraak zeker al genomen, maar toch Ayane was ook vermoord, en hij had dat liever niet gewild. "Agh ja ik ben nu wel meer vrij, maar toch kunnen wij 3 geen rust meer vinden. Normaal ben ik ook een slechte geest, alleen doe ik niets verkeerds tegen vrienden of kenissen van Ayane." Zei hij dan zacht, en hij glimlacht heel even naar hem.

Satoshi luisterde naar zijn woorden en knikte langzaam. Hij zuchtte toen even en keek Kira aan en zag vervolgens de glimlach en glimlachtte ook even terug waarna hij naar de lucht keek. Lichtjes zag hij sterren door de bladeren van de bomen schitteren en zijn ogen glinsterde lichtjes. Nu hij zo met Kira liep viel het best mee. Hij was niet zo nerveus meer ineens en hij voelde zich best ontspannen.

Kira keek hem heel even aan, en hij richt zijn blik gewoon voor zich. Rustig kneep hij zachtjes in zijn hand, en hij stapt dan gewoon verder. Vreemd genoeg kwamen ze plots voorbij 2 lijken, en Kira keek er heel even kort naar. De lijken leken erg veel op elkaar en hij wist dat het die van hem en zijn zus was. Hij hoopte niet dat Satoshi het had gezien, en hij liep gewoon door met hem.

Satoshi voelde dat Kira zachtjes in zijn hand kneep en glimlachtte even lichtjes. Hij keek weer gewoon voor zich uit en zag ineens 2 lijken. Zijn ogen werden groot en hij keek naar de lijken. Hij herkende ze ineens en keek van Kira naar de lijken terwijl Kira gewoon met hem verder liep. ''dat was..'' mompelde hij en besloot toen maar zijn mond te houden en keek naar de grond.

Kira had al een vermoeden dat hij het opgemerkt zou hebben, en hij zucht dan heel even diep. Hij wilde liever niet dat hij het zag, aangezien ze gruwelijk vermoord waren. Even kijkt hij naar Satoshi als hij zijn woorden voor kort hoorde, en hij stopte dan heel even met lopen. Kira ging voor hem staan, maar hij liet zijn hand niet los. "Ja dat waren ik en Ayame, en nee ik had liever niet dat je me zo zag liggen." Zei Kira dan even tegen hem, en hij zucht dan ook weer heel even diep.

Satoshi keek even verbaasd op toen ze stopten met lopen en zag dat Kira voor hem ging staan. Satoshi moest half omhoog kijken want Kira was wel wat langer dan hij. Hij keek even achter zich en hoorde de woorden van Kira. Hij keek toen naar hun handen die elkaar nog steeds rustig vast hielden en knikte langzaam. ''kan ik snappen..'' zei hij zacht en zuchtte even. Hij had wel medelijden met Kira. Dat hij en zijn zus gewoon om geen reden waren vermoord.

Kira kijkt hem rustig aan, en hij stapt dan nog wat dichter tot bij hem. Rustig plaatste hij zijn twee vingers onder zijn kin, en hij tilde zijn hoofd omhoog zodat hij recht in satoshi's ogen kon kijken. Rustig kwam hij wat dichter met zijn hoofd, en hij bleef hem diep in de ogen aankijken. Zijn hand hield hij nog vast, en hij glimlacht heel even. "Wist je dat je prachtige ogen had?" Vroeg kira dan zachtjes aan hem, en hij glimlachtte dan ook even zacht.

(ben zo terug, ff eten xD)

Satoshi voelde ineens iets onder zijn kin en voelde toen hoe zijn hoofd iets omhoog ging. Hij keek recht in de ogen van Kira en hoorde zijn woorden. ''ik eh..'' Hij wist eigenlijk niet wat hij moest antwoorden en hij voelde zich helemaal warm worden van binnen. Eigenlijk wou hij wegkijken maar nu hij eenmaal in de ogen van Kira keek lukte dat eigenlijk niet meer.

Kira kijkt hem nog steeds zo aan in de ogen, en hij vond het wel schattig. Dan kijkt hij heel even in het rond, en hij drukte dan een korte vluchtige kus op zijn lippen. Rustig liet hij Satoshi weer los, en hij liep dan verder hand in hand met hem. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar hem, en dan weer gewoon voor zich. Hij grijnsde heel even kort, want hij wilde wel eens weten wat de reactie van Satoshi was op het feit dat hij hem gekust had.

Satoshi bleef hem aan kijken en voelde toen ineens de lippen van Kira op de zijne. Hij had het niet eens direct door en zijn ogen werden toen even groot. Hij voelde dat Kira zijn lippen weer van de zijne afhaalde en vervolgens weer met hem verder liep. Satoshi liep zwijgend mee. Zijn ogen stonden nog even verbaasd terwijl hij voor zich uit keek. Hij was nog nooit door een jongen gekust en nou wist hij dus hoe dat voelde. Door dat het zo kort was geweest vondt hij het eigenlijk ook niet zo erg.

Kira had gemerkt dat hij verbaasd was, maar toch liep hij gewoon door met hem. Even keek hij wat rond, en hij grijnsde heel even. De slechte geesten die in de buurt waren gingen duidelijk weg, aangezien ze blijkbaar angst hadden van Kira. Dat verbaasde hem niet, want hij had al een paar slechte geesten laten merken dat ze niet met hem moest sollen. Deze geesten waren dan ook uit het niets verdwenen, en dat allemaal dankzij de woede die Kira kon dragen. Rustig keek hij weer heel even naar Satoshi, en hij glimlacht heel even kort terwijl hij dan verder stapt. Kira kende dit bos uit het hoofd, en hij wist ook waar ze heen gingen. Een plek waar alleen hij durfde komen, en dat de anderen liever vermijden. Er waren daar warmwater bronnen, en die plek zou hij delen met Satoshi. Om eerlijk te zijn was hij de enige die hij daar naartoe bracht, maar dat vond hij niet erg.

Satoshi keek even vanuit zijn ooghoeken naar Kira en keek toen weer voor zich uit. Hij had geen idee waar ze heen gingen maar hij vertrouwde Kira nu wel en dus volgde hij hem gewoon. Hij keek nog steeds gewoon voor zich uit en sloot zijn ogen voor even waarna hij ze weer opende. ''je vindt het toch niet erg dat ik zo weinig zeg?'' vroeg hij zacht en keek even vanuit zijn ooghoeken naar Kira.

Kira keek gewoon rustig voor zich, en hij kijkt dan even naar hem als hij wat vroeg. "Nee hoor ik vind het niet erg." Zei hij met een glimlach tegen hem, en hij drukte zacht een kusje op zijn wang. Niet veel later kwamen ze aan bij een plek, en voordat hij de plek liet zien keek hij naar Satoshi. "Doe je ogen maar even dicht, en geen nood ik ben bij je om je te leiden." Zei Kira dan met een glimlach tegen hem, en hij wachtte rustig af.

Satoshi hoorde zijn woorden en voelde het kusje op zijn wang kort daarna. Hij grinnikte even zacht en merkte toen dat ze stopten met lopen. Hij hoorde de woorden van Kira en twijfelde even maar haalde toen diep adem en sloot zijn ogen. Hij was benieuwd naar wat Kira ging doen of ging laten zien.

Kira merkte dan dat hij zijn ogen sloot, en hij glimlacht heel even kort naar hem. Rustig nam hij zijn 2 handen, en hij begeleide hem dan dichter naar de plek toe. Er was ook een waterval, en daar rond stonden de warmwater bronnen. Rustig liep hij verder naar een rots toe, en hij keek hem aan. "Doe je ogen maar open, en geniet van het uitzicht." Zei Kira dan met een glimlach, en hij hield zijn beide handen nog even vast. Daarna liet hij deze los, en hij ging op de rots zitten dat achter hem stond.

Satoshi merkte dat Kira ging lopen en Satoshi voelde dat het wat warmer omzich heen werdt. Hij hoorde ook stromend water en ze stonden ineens weer stil. Hij hoorde de woorden van Kira en opende zijn ogen voorzichtig. Hij zag toen alles omzich heen en keek verbaasd op. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. ''wauw..'' zei hij verbaasd en keek naar de warmwaterbronnen. Hij vroeg zich af of het water echt heel warm was anders zou hij er best in willen gaan.