Lost in the forest..

Satoshi keek verbaasd op toen hij opgetild werdt en hoorde toen zijn woorden. ''ow joepie..'' zei hij sarcastisch en voelde hoe Kira hem los liet en hij in het water belandde. Hij kwam weer boven en keek droog naar Kira daarna zag hij de onschuldige blik van hem en lachtte even. Hij keek daarna even achter zich naar de waterval en glimlachtte lichtjes. Het was zo mooi om te zien vooral met het licht van de maan erbij.

Kira grijnsde heel even, en hij ging dan zelf ook het water in. Rustig liep hij naar hem toe, en hij gaf hem weer een kus op de lippen. Dan streelde hij heel even over zijn borstkas, en hij keek hem rustig aan. "Sorry ik kon het even niet laten." Zei hij dan met een pruillipje, en hij drukte hem tegen zich aan.

Satoshi keek op toen Kira naar hem toe kwam en voelde het gestreel voor even op zijn borstkas. Het voelde wel fijn zo en hij hoorde toen zijn woorden. ''maakt niet uit hoor'' zei Satoshi en lachtte even waarna hij voelde hoe Kira zich weer tegen hem aan drukte. Satoshi legde zijn armen om Kira's middel heen zodat zijn handen op kira's rug lagen. Zachtjes streelde hij zijn rug en sloot zijn ogen toen even.

Kira keek hem aan in de ogen, en hij merkte dan dat hij zijn armen om zijn middel deed. Hij voelde de aanraking op zijn rug, en hij glimlachtte heel even. Rustig omhelsde hij Satoshi, en hij legde zijn hoofd tegen zijn borstkas aan. Tegenover de meeste mensen was Kira een goed gespierde man, en hij gaf een kus op de haren van hem. "Als je wil kan ik ook gewoon bij je blijven in je huis. Ik heb toch niets te doen, en slapen doe ik al sowieso niet." Zei hij zachtjes tegen hem, en hij streelde zijn hals zachtjes.

Satoshi voelde hoe Kira hem omhelsde en zijn hoofd tegen Kira's borst werdt gelegt. Hij glimlachtte even en hoorde toen zijn woorden. ''ik vindt het goed hoor, mijn ouders gaan toch morgen weer vroeg weg naar hun werk dus ze merken er niks van als jij er ook bent'' zei hij en grinnikte even. ''alleen wat als ik in slaap val?'' vroeg hij en grinnikte even waarna hij zijn hoofd op tilde en hem rustig aan keek.

Kira knikte rustig bij het horen van zijn woorden, en hij hield hem nog steeds zo vast. Dan kijkt hij hem aan, en hij glimlacht heel even. "Als jij inslaap valt dan zal ik je de hele nacht beschermen, en jij zoetje hebt slaap nodig ik niet." Zei hij dan met een grijnsje, en hij gaf hem nog een kus op de lippen. Daarna kneep hij speels in de kont van Satoshi, en hij plaatste dan zijn hand op zijn onderrug.

Satoshi luisterde naar zijn woorden en bij het woord 'zoetje' wat Kira blijkbaar als bijnaam gebruikte, keek Satoshi hem even vaag aan. ''ow dus nu heet ik ineens zoetje?'' zei hij en lachtte even. Hij voelde toen de lippen van Kira weer op de zijne en voelde hoe Kira hem in zijn kont kneep. Hij grinnikte even en vondt het niet zo erg.

"Erg als ik je mijn zoetje noem?" Vroeg hij dan onschuldig nadat hij de kus verbrak, en hij streelde even op zijn kont. Dan kijkt hij weer even om zich heen, en hij zorgde ervoor dat zijn armen beschermend om Satoshi heen lagen. Hij zou hem zeker zijn zoetje noemen, want hij was ook zo zoet vond Kira. Hij grinnikte heel even kort, en hij likte weer wat in zijn hals en ook op zijn schouder.

''nee hoor, ik vindt het wel grappig'' zei Satoshi en sloot even glimlachend zijn ogen waarna hij ze weer opende toen hij eventjes gestreel op zijn kont voelde. Hij hield zijn handen gewoon op de rug van Kira en merkte toen dat Kira zijn hals en schouder likte. Satoshi sloot zijn ogen weer even en liet Kira gewoon doen. Het maakte hem nu toch niet zoveel meer uit. Ookal was Kira dan een geest. Hij was net zoals hij en hij was hem die nacht echt leuk gaan vinden.

Kira grinnikte heel even om zijn woorden, en hij likte hem gewoon verder op de schouder en in de hals. Zijn hand streelde zijn kont nog steeds, en hij drukte hem nog dichter tegen zich aan. Rustig bleef hij nog verder doen, en hij stopte dan even kort. Hij keek hem rustig aan, en hij beet zachtjes in zijn oorlel. "Mijn zoetje." Fluisterde hij in Satoshi's oor, en hij deed dan weer gewoon verder in zijn hals.

Satoshi voelde wat hij deed en hield zich rustig en stil. Hij merkte dat Kira hem voor kort aan keek en toen in zijn oorlel zachtjes beet. Hij had zijn woorden gehoord en glimlachtte even waarna hij zijn voorhoofd tegen de schouder van Kira legte en zijn handen op zijn onderrug liet rusten.

Kira keek hem aan, en hij merkte dan zijn voorhoofd tegen zijn schouder. Rustig wreef hij nog over zijn kont, en hij hield hij lekker dicht tegen zich aan. Hij wilde hem om eerlijk te zijn niet meer loslaten, en hij zucht heel even onhoorbaar. Plots hoorde hij iets, en hij keek wat om zich heen. Het leken wel een groepje jongens, en op de één of andere manier voelde hij hoe zijn lichaam in brand werd gestoken. Even liet hij Satoshi los, en hij keek hem rustig aan. "Blijf hier zoetje, ik moet even mijn lichaam en dat van Ayame redden." Zei hij dan waarna hij dan bij dat groepje ging staan. "Zouden jullie eens willen oprotten, of moet ik jullie nu vermoorden?" Zei Kira dan sarcastisch tegen hen, en deze leken wat angst te vertonen. "Geesten ik heb een opdracht voor jullie, laat dit groepje lijden van de pijn." Riep hij dan naar de andere slechte geesten, en algauw kwamen deze tevoorschijn met een grijns. De jongens liepen weg, en hij zucht dan heel even diep. Zijn lichaam kon hij niet echt dragen, en dat van zijn zus ook niet. Hij wilde dat zijn lichaam even in water werd gezet, want om eerlijk te zijn wilde hij zo niet verbrand worden.

Satoshi keek op toen hij ook iets hoorde en hoorde toen de woorden van Kira en bleef maar staan. Hij hoorde even later Kira verderop iets zeggen en Satoshi stond even later naast hem toen de jongens weg waren gegaan. Satoshi keek naar de lichamen en zuchtte diep. ''wouden die jongens het verbranden?'' vroeg Satoshi terwijl hij nog steeds naar de lijken keek.

Kira had eerst niet door dat Satoshi bij hem stond, en net als hij terug wilde naar hem schrok hij heel even. Hij luisterde naar zijn woorden, en hij keek dan zelf naar zijn lichaam. "Ja, en dat heb ik liever niet graag. Ik en Ayame willen dan nog liever begraven worden." Zei hij dan zachtjes tegen hem, en hij drukte een kus in zijn hals. "Alleen hoop ik dat er mensen zijn die ons lichaam komt vinden, en dat we dan begraven kunnen worden." Zei hij dan verder, en hij zucht dan ook heel even diep.

Satoshi luisterde naar zijn woorden en voelde vervolgens de kus in zijn hals. Hij keek even naar hem en daarna weer naar de lijken. Hij wilde ze bestwel begraven alleen voelde het pijnlijk voor hem om die van Kira te begraven omdat hij nu zo close met Kira was ookal was die nu een geest. Hij zuchtte even diep en draaide zich toen maar om en liep langzaam weer terug naar de warmwaterbronnen. Toen hij daar weer was bleef hij bij zijn schoenen,blouse en shirt staan die op een bultje op elkaar lagen en daar bovenop nog zijn mobiel. Hij keek toen even naar de lucht en sloot toen zijn ogen weer wannaar er een zacht briesje door zijn haren ging en in zijn gezicht blies.

Kira volgde hem gewoon, en hij ging dan rustig achter hem staan. "Ik wil niet vragen aan je of je mij en Ayame wilt begraven, maar ik wil ook niet dat er weer zo'n mensen zijn die iets aan de lijken doen." Zei hij dan zachtjes tegen hem, en hij likte weer zijn hals voorzichtig. "Of ik zou je kunnen vragen of je mij en Ayame wilt verbranden? Dan doet het minder pijn, dan dat die anderen het wilden doen." Zei hij verder tegen hem, maar hij dwong Satoshi niet. Hij hield hem stevig tegen zich aan, en hij liet hem even niet los.

Satoshi hoorde ineens Kira achter zich en luisterde naar zijn woorden. ''ik wil jullie lichamen wel verbranden maar dat voelt Ayame dan toch ook?'' vroeg Satoshi en keek even naar hem vanuit zijn ooghoek terwijl hij weer tegen Kira aan werdt gedrukt en ook rustig tegen hem aan bleef staan.

"Ja zij voelt dat ook, maar zolang jij het doet vind ze het heus niet erg." Zei hij dan tegen hem, en hij gaf hem weer een likje in de nek. "Zoetje je moet geen bang hebben om ons pijn te doen, want het is mijn wens nu dat jij het doet." Zei Kira rustig verder, en hij keek zijn zoetje dan ook aan.

Satoshi hoorde zijn woorden en draaide zijn hoofd opzij zodat hij vanuit zijn ooghoeken naar Kira kon kijken. ''ik hoop dat je gelijk hebt..'' zei hij zacht en deed een stapje naar achteren en voelde toen de buik en half de borst van Kira tegen zijn rug. Hij legde de achter kant van zijn hoofd op de boven kant van Kira's borst en staarde naar de lucht.

Kira bleef rustig zo staan, en hij keek naar zijn lieve zoetje. Hij grinnikte heel even, en hij keek dan naar de lucht. Rustig nam hij Satoshi vast, en hij ging dan stilletjes naar omhoog. "Geen bang hebben ik heb je vast zoetje." Zei hij dan tegen hem, en ze zaten ongeveer een meter boven de grond. Hij hield zijn armen stevig om Satoshi heen, en hij likte weer in zijn hals. Niet veel later zakte hij terug neer zodat ze de grond weer raakten, en hij glimlacht heel even kort.

Satoshi hoorde wat hij zei en moest wel even lachen omdat Kira steeds zoetje zei. Hij voelde toen zijn voeten van de grond af gaan en keek verbaasd op toen ze ongeveer een meter van de grond af waren. Hij voelde hoe Kira hem weer eventjes in zijn hals likte en grinnikte even, het kietelde namelijk bestwel. Hij voelde even later weer de grond aan zijn voeten en draaide zich om. Hij keek Kira aan en glimlachtte. ''dat is vast een van de voordelen waar je het toen straks over had. Jullie kunnen namelijk vliegen'' zei Satoshi en keek hem met een lichtte glimlach aan.

Kira grijnsde even naar hem, en hij luisterde dan naar zijn woorden. "Ik kan nog veel meer dan vliegen hoor Zoetje." Zei hij dan expres om hem wat te plagen, en hij nam hem rustig tegen zich aan. Niet veel later waren ze allebei onzichtbaar, en hij maakte hen weer zichtbaar. Rustig keek hij naar hem, en hij drukte een kus op zijn lippen. Hij bracht zijn lippen naar zijn oor, en hij likte daar heel even. "Ik hou van je." Fluisterde hij heel zachtjes, en hij liet Satoshi dan los. Rustig ging hij op de rots van daarnet zitten, waarna hij rustig naar het water keek.

Satoshi luisterde naar zijn woorden en duwde hem zachtjes omdat hij weer zoetje zei en grinnikte. Ineens stond hij weer tegen hem aan en keek verbaasd in het rond toen ze onzichtbaar waren. ''wow..'' zei hij verbaasd en keek weer naar Kira waarna hij zijn lippen op de zijne voelde en hoorde toen zijn woorden die hij in zijn oor fluisterde. Zijn ogen werden even groot en staarde en tijdje voor zich uit waarna hij naar Kira keek die op een rots zat. Hij keek even naar hem en glimlachtte waarna hij ook naar het water keek en een beetje duizelig werdt door de warmte. Hij sloot zijn ogen voor kort en schudde zijn hoofd waarna hij naar zijn schoenen, shirt, blousje en mobiel keek.

Kira bleef gewoon op de rots zitten, en hij keek nog wat naar het water. Daarna keek hij even naar Satoshi, en hij glimlacht heel even kort. "Als het hier te warm word gaan we weer terug hoor." Zei hij dan met een glimlach, en hij keek rustig weer naar het water. Hij had even zin om in het water te zakken, en deze voor één keer echt te kunnen voelen. Niet veel later slaakte hij een diepe zucht, en hij keek dan wat naar de hemel. Kort daarna had hij zijn ogen op Satoshi gericht, en hij bekijkt hem heel kalmpjes.

Satoshi keek op toen hij de woorden van Kira hoorde en schudde zijn hoofd even. Hij liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Hij legde zijn hoofd op de schouder van Kira en keek naar het water. ''tenzij jij hier weg wil?'' vroeg Satoshi en keek toen even naar de lucht.